«Армія — мой другі дом»

Таццяна Осіпчык — сапраўдная беларуска: старанная, паважлівая, гасцінная. У яе хаце заўжды рады гасцям, а ў хуткім часе дзіцячы смех будзе пераплятацца з бацькоўскімі ўсмешкамі — сям’я чакае папаўненне. Усё гэта пра яе — будучую маці, жонку, сястру, дачку… абаронцу Айчыны. Так-так, гаворка пойдзе пра жанчыну ў пагонах, якую язык не павернецца назваць прадстаўніцай слабага полу.

Таццяна Осіпчык нарадзілася ў Стоўбцах. Была вельмі стараннай і добрай, шмат часу праводзіла з бацькамі і сябрамі. Час бег, дзяўчына расла. І неўзабаве надышоў момант выбіраць прафесію. Тут Таня вагалася, бо з дзяцінства жадала авалодаць многімі спецыяльнасцямі. І выбраць з іх адну — галоўную — не магла. У выніку пасля школы дзяўчына завочна вучылася ў Беларускім інстытуце правазнаўства. Але з цягам часу зразумела, што адну з сваіх дзіцячых мар жадае рэалізаваць больш за ўсё — апынуцца ў арміі.

Яна ў дзяцінстве зразумела, што людзі ў пагонах — асаблівая каста. Іх адрознівае выхаванасць, высокая культура і інтэлект. Дарэчы, Таніна сястра звязала сваю дзейнасць

з пракуратурай. Вакол — людзі ў форме, таму нядзіўна, што нават у коле сям'і большасць размоў — на калявайсковыя тэмы.

Абраўшы ваенную спецыяльнасць, Таццяна звязала свой лёс з арміяй. У колеры хакі прайшоў год, за ім — другі, трэці… І вось ужо адзінаццаць гадоў жанчына не губляе энтузіязму і захоплена ставіцца да сваёй прафесіі. Сёння Таццяна — прапаршчык, займае пасаду дзяжурнага па радыёсувязі ў цэнтры радыёсувязі 62 цвс.

— У арміі я сустрэла свайго мужчыну, — падзялілася Таццяна. — Ён прахо­дзіў тэрміновую службу ў адной часці са мной. І дома, і на працы я адчуваю сябе выдатна: займаюся любімай справай, а побач — дарагія і блізкія людзі. Чакаю дзіця. Я адчуваю сябе вельмі шчаслівай і ўпэўнена магу сказаць, што армія — мой другі дом!

…Калі Таццяна пойдзе ў дэкрэтны адпачынак, пачнецца новы этап яе жыцця. Жанчына не ўтойвае, што будзе сумаваць па звыклых армейскіх буднях.

Таццяна Грыгаран, фота аўтара